آتشسوزی پارک ملی کرخه
درخواست کمک خوزستان برای تامین تجهیزات مهار آتش در جنگلها
آتشسوزی در پارک ملی کرخه، منطقهای حفاظتشده در استان خوزستان ایران، رخ داده است. این پارک به دلیل داشتن تنوع زیستی بالا و گونههای نادر گیاهی و جانوری اهمیت زیادی دارد. آتشسوزیها در این مناطق میتوانند خسارات جبرانناپذیری به محیطزیست وارد کنند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست خوزستان گفت: در پی این آتشسوزی حدود ۲۵ هکتار از این جنگل در آتش سوخت.
امسال ۱۵ مورد آتش سوزی در این منطقه رخ داده و تقریبا ۶۵ هکتار طعمه حریق شده است.
پارک ملی کرخه زیستگاه اصلی گوزن زرد ایرانی است.
دنیای اقتصاد می نویسد:
با توجه به فصل جوجهآوری پرندگان در منطقه، در این آتشسوزی آسیب زیادی به آشیانه پرندگان وارد شد و علاوه بر پرندگان به سایر حیوانات جنگل نیز آسیب وارد شده است. بیشتر گونههای گیاهی آسیبدیده از این حریق، درختان پده و گز بوده است.
وی افزود: بررسیهای اولیه نشان داده که عامل انسانی در ایجاد این حریق نقش داشته است.
در باره پارک ملی کرخه:
پارکهای ملی دز و کرخه هر دو در نزدیکی شهر باستانی شوش، در استان خوزستان و در جنوب غربی ایران جای دارند. از ارزشهای ویژه این دو پارک، برنامه باززایی و زادآوری گوزن زرد ایرانی است که به صورت جدی دنبال میشود.
پارک ملی دز در 20 کیلومتری شرق جاده اهواز به شوش جای دارد. بخش محافظت شده دز 17 هزار 895 هکتار و پارک ملی نیز 5 هزار 301 هکتار مساحت دارد.
پارک ملی دز که در راستای 150 کیلومتر از رودخانه دز گسترش یافته است یکی از آخرین بازماندههای جنگلهای گرمسیری ایران شناخته میشود.
پارک ملی دز با داشتن تالابهای بزرگ و کوچک مانند میانرود، خوزینه باقر کوچک و بزرگ و یعقوب پناهگاه پرندگان مهاجری مانند لکلک، بوتیمار، غاز و چَنگَر است که سالانه به ویژه در آغاز فصل سرما در آذر ماه به سوی آن پر میکشند.
هرچه تزار بارشهای پاییزی بیشتر و آبگیری تالابهای این پارک بهتر باشد، پرندگان مهاجر فراوانتری در زمستان به این پناهگاه میآیند. همین پشتوانه پذیرش پرندگان، این سرزمین را به یکی از مناطق ویژه پرندهنگری در ایران تبدیل کرده است.
از میان گونههای جانوری پارک ملی دز میتوان گوزن زرد ایرانی، گرگ، روباه، رودک عسلخوار، گربه جنگلی و خارپشت، و از میان درختچهها و بوتهها نیز میتوان پَده، تمشک و استَبرَق را نام برد. همچنین در این پارک ملی برای گریز گوزنهای زرد ایرانی از شورش رودخانه دز و سیلابها نیز تپههای جان پناه ساخته شده است.
پارک ملی کرخه در 5 کیلومتری غرب جاده اهواز به شوش، در راستای جنوبی رودخانه کرخه، در هر دو سوی این رودخانه گسترده است. این پارک روی هم رفته سه بخش دارد، پارک ملی کرخه جنوبی و پارک ملی کرخه شمالی به گستره 7 هزار و 476 هکتار و سرزمین حفاظت شده کرخه به گستره 8 هزار و 352 هکتار. بخش حفاظت شده کرخه از سال 1354 خورشیدی رسمیت یافت و قسمتهای مهم آن در سال ۱۳۸۹ «پارک ملی کرخه» نام گرفتند.
در پارک ملی کرخه جنگل قلعه نصیر، سرچشمه رودخانه شاوور و تپه ماهورها در شمال و دشت در جنوب جای دارند.
پوشش جانوری کرخه گونه هایی مانند گرگ، شغال، روباه، گورکن، گربه جنگلی، سیاه گوش، کفتار، گراز، پرندگانی مانند عقاب، سنقر، دراج، بلبل خرما، حواصیل، اردک و گونه های گیاهی مانند سریم، جاز، بید، لگجی، استبرق و شبدر دارد.
بخش زیادی از جنگلها از درخت گز شکل گرفته است. از میان ماهیان پارک کرخه نیز میتوان شیربت، بنی، عنزه، برزم، کپور، گتان و حمری را نام برد.
پارکهای ملی دز و کرخه هر دو در نزدیکی شهر باستانی شوش، در استان خوزستان و در جنوب غربی ایران قرار دارند. یکی از ارزشهای ویژه این دو پارک، برنامه باززایی و زادآوری گوزن زرد ایرانی است که به صورت جدی دنبال میشود.
پارک ملی دز در ۲۰ کیلومتری شرق جاده اهواز به شوش واقع شده است. بخش محافظت شده دز ۱۷ هزار ۸۹۵ هکتار و پارک ملی نیز ۵ هزار ۳۰۱ هکتار مساحت دارد. پارک ملی دز که در طول ۱۵۰ کیلومتر از رودخانه دز گسترش یافته است، یکی از آخرین بازماندههای جنگلهای گرمسیری ایران شناخته میشود.
پارک ملی دز با داشتن تالابهای بزرگ و کوچک مانند میانرود، خوزینه باقر کوچک و بزرگ و یعقوب، پناهگاه پرندگان مهاجری مانند لکلک، بوتیمار، غاز و چنگر است که سالانه به ویژه در آغاز فصل سرما در آذر ماه به سوی آن پر میکشند.
هرچه تراز بارشهای پاییزی بیشتر و آبگیری تالابهای این پارک بهتر باشد، پرندگان مهاجر فراوانتری در زمستان به این پناهگاه میآیند. همین پشتوانه پذیرش پرندگان، این سرزمین را به یکی از مناطق ویژه پرندهنگری در ایران تبدیل کرده است.
از میان گونههای جانوری پارک ملی دز میتوان گوزن زرد ایرانی، گرگ، روباه، رودک عسلخوار، گربه جنگلی و خارپشت و از میان درختچهها و بوتهها نیز میتوان پده، تمشک و استبرق را نام برد. همچنین در این پارک ملی برای گریز گوزنهای زرد ایرانی از شورش رودخانه دز و سیلابها نیز تپههای جان پناه ساخته شده است.
پارک ملی کرخه در ۵ کیلومتری غرب جاده اهواز به شوش، در راستای جنوبی رودخانه کرخه، در هر دو سوی این رودخانه گسترده است. این پارک روی هم رفته سه بخش دارد:
پارک ملی کرخه جنوبی و پارک ملی کرخه شمالی به گستره ۷ هزار و ۴۷۶ هکتار و سرزمین حفاظت شده کرخه به گستره ۸ هزار و ۳۵۲ هکتار. بخش حفاظت شده کرخه از سال ۱۳۵۴ خورشیدی رسمیت یافت و قسمتهای مهم آن در سال ۱۳۸۹ «پارک ملی کرخه» نام گرفتند.
در پارک ملی کرخه جنگل قلعه نصیر، سرچشمه رودخانه شاوور و تپه ماهورها در شمال و دشت در جنوب قرار دارند.
پوشش جانوری کرخه شامل گونههایی مانند گرگ، شغال، روباه، گورکن، گربه جنگلی، سیاه گوش، کفتار، گراز و پرندگانی مانند عقاب، سنقر، دراج، بلبل خرما، حواصیل، اردک و گونههای گیاهی مانند سریم، جاز، بید، لگجی، استبرق و شبدر است.
بخش زیادی از جنگلها از درخت گز تشکیل شده است. از میان ماهیان پارک کرخه نیز میتوان شیربت، بنی، عنزه، برزم، کپور، گتان و حمری را نام برد.
آتشسوزی پارک ملی کرخه
