فهرست راهنما نمایش دهید

چرا نام این پرنده زاغ ایرانی ست

پرهام/ طبیعت زیبای ایران

زاغ ایرانی در بسیاری از مناطق ایران زندگی می‌کند، اما بیشتر در مناطق کوهستانی و جنگلی یافت می‌شود.

این پرنده از کلاغ‌ها و زاغ‌ها تفاوت‌های قابل توجهی دارد؛ نظیر حضور زمینی که حتی در وضعیت خطر هم دویدن را به پرواز می‌گزیند، صدای دلپذیر و رنگ نخودی که به قهوه‌ای میل دارد.

زاغ بور ایرانی یک پرنده زیرک و به نوعی پنهان‌کار است که این خاصیت، مشاهدهٔ آن را در طبیعت سخت می‌کند. همچنین تطابق کامل رنگ بال‌های آن با محیط اطراف و عدم پرواز در ارتفاعات بالا، احتمال دیدن این پرنده در زیستگاه‌های طبیعی‌اش را کاهش می‌دهد. بنابراین، باور عمومی این است که جمعیت و تراکم این پرنده نسبتاً کم است.

زاغ ایرانی کجا زندگی می کند؟

زاغ ایرانی فقط در مناطق خشک و نیمه خشک شرق و جنوب شرق ایران، شامل ده استان سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، خراسان رضوی، خراسان شمالی (با گزارشی غیر قطعی)، شاهرود (منطقه خارتوران) ، اصفهان، یزد، فارس، کرمان و تهران پیدا می‌شود و تنهایی پرنده بومی (اندمیک) ایران به شمار می‌رود. همچنین در سال‌های اخیر در غرب افغانستان نیز گزارش شده است، اما بومی بودن آن در این منطقه مورد تردید است.

ویژگی های زاغ بور ایرانی

زاغ بور با طول ۲۵ سانتیمتر و پایی به اندازه ۴۱ میلی‌متر، دارای دم و منقار سیاه است. منقار بلند این پرنده کمی به پایین خم است. پر و بال آن رنگی نخودی-قهوه‌ای دارد و صورتش کمرنگ‌تر است.

لکه‌های سیاه رگه‌ای از نوک پا تا چشم‌ها و لکه سیاه بزرگی بر روی سینه‌اش مشاهده می‌شود. بال‌های پهن زاغ بور دو باند سفید دارد که در هنگام پرواز قابل تشخیص است. پاهای بلند و سیاه این پرنده برای تکامل در محیط بیابان مناسب شده‌اند. در حقیقت، زاغ بور بیشتر به هدهد و چکاوک هدهدی ت شباهت دارد تا زاغ‌ها و کلاغ‌ها.

پرنده در لحظات خطر با سرعتی حدود 20 کیلومتر در ساعت و به صورت زیگزاگ بین بوته‌ها می‌دود. زاغ بور معمولاً در ارتفاعی کمتر از 10 متر پرواز می‌کند و پروازهای بسیار بلند و طولانی را تجربه نمی‌کند. هنگام فرود، مسافت زیادی را می‌دود.

وقتی جوجه زاغ بور خطر را حس می‌کند، حرکت را متوقف می‌کند اگر در لانه باشد و یا اگر خارج از لانه است، خود را در بین بوته‌ها پنهان می‌کند. قبل از ورود به لانه، زاغ بور دقت می‌کند تا با ورود خود، جوجه‌هایش را در معرض خطر قرار ندهد.

به طور عمومی، پدر و مادر سعی می‌کنند توجه دشمنان را جلب کنند تا جوجه‌هایشان در معرض خطر قرار نگیرند. هر دو پرنده نر و ماده می‌خوانند و در فصل تولید مثل، بر روی شاخه‌های بلند بوته‌ها، به خصوص قیچ نشین می‌شوند و با صدای بلند می‌خوانند. صدای آنها یکنواخت است و به صورت “ترررررررررررر” شنیده می‌شود.

چرا نام این پرنده زاغ ایرانی ست