چرا سبزه 13 به آب سپرده می شود؟
جای جای فرهنگ ایرانی پر است از رمز و راز هزاران ساله، یکی از این رمزها و نشانه ها که از دوران اساطیری تا به امروز به یادگار مانده است .سپرده سبزه نوروزی به آب است.
نخست باید گفت در گاهشماری ایرانی هفته وجود ندارد بلکه هر ماه سی روز داردو هر روز یک نام دارد روز نخست هر ماه به نام ایزاد هورمزد است روز دوم وهومن یا اندیشه نیک تا روز سی آم که هر یک همانطور که اشاره شد نام ویزه خود دارد.
در گاهشماری ایرانی روز سیزدهم هر ماه روز تیشتر است همینطور ماه چهارم تیر ،اشاره به ستاره تیر، در زبان اوستایی تیشتَرَیَه است در زبان انگلیسی این واژه به روز شنبه اطلاق شده و تحت نام Saturday شناخته می شود.
تیشتر ایزد باران
تیشتر ایزد باران است و جایگاه بسیار ارجمندی در فرهن
گ ایران دارد، گفته شده آرش در تیر روز تیر انداخت و مرز ایرانشهر را تعین کرد همینطور در باورهای اساطیری به یاری تیشتر دشت های ایران سیراب می شود بر دیو خشکسالی اپوش می تازد
به همین جا باید گفت در فرهنگ ایرانی هیچ روزی گجستک یا نحس نیست از اینرو نحس خواندن روز سیزده فروردین یا عدد سیزده باورهایی است که در طی سده های پسین از فرهنگ های دیگر وارد فرهنگ ما شده و شوربختانه امروز در گفتار همگانی رایچ است که گفته می شود سیزده به در روز به در کردن نحسی از زندگی است.
رد این ادعا تنها در همین نامگذاری روزهای ایرانی است که می بینیم نیاکان ما با چه شکوه و حرمتی هر روز را نامی ویژه و شایسته نهاده اند از اینرو اگر سیزدهم هر ماه در گاه شماری ایرانی روز ایزد تیشتر است و تیشتر تا به این اندازه گرامی است که دشت های ایران زمین را را سیراب نگاه می دارد و از دل خاک سبزه می رویاند و پر نور ترین ستاره است و در پیوند با آب است که روشنایی است، چرا باید گجستک و منحوس باشد؟
ایرانیان سبزه را به ایزد باران بر می گردانند
ایرانیان روز سیزدهم فرودین سبزه ای که نماد باروری وخرمی سرزمین ایران است را به ایزد باران بر می گردانند تا بدین روش از ایزد تیشتر سپاسگزاری کنند که یک سال با برکت دیگر را به سرزمین ایران ارزانی کرده است.
(سبزه در واقع نوعی آزمایش میزان باردهی محصول پیش از کشت هم است، به همین دلیل در قدیم رسم بوده چندین سبزه جداگانه از چندین بذر متفاوت را تهیه می کردند تا بسنجنند کدام بذر امسال باروری بیشتری دارد)
باری نیاکان ما از آنجا که احترام بسیار زیادی برای زمین دانه و گیاهان و‌آب قائل بودند مراسم سیزده به در و سپردن سبزه به آب را به صورتی ویژه و با آداب و احترام خاص خود انجام می دادند و اینگونه نبوده که به هر کجا دشت و دمن و جوی آبی که رسیدند سبزه را بدون سپاسمندی از ایزد باران به آب پرت کنند.
آیین زرتشت نخستین و بزرگترین آیینی در جهان
بدون اغراق باید گفت آیین زرتشت نخستین و بزرگترین آیینی در جهان است که به صورت پیوسته به حرمت زمین لزوم پاسداشت و نگهداری از زمین و گیاهان و جانوارن سفارش کرده است از اینروست که برخی آیین زرتشت را آیین محیط زیست هم می نامند و این آیین چیزی نیست جز برآیند اندیشه و باوردیرین نیاکان ما.آنگونه که پیشتر گفته شد نیاکان ما ۵ بار در روز به سرزمین ایران آفرین می گفتند و هرگز کسی مانند امروز به سرزمین خود دشنام نمی داد ( اصطلاح زشت و شرم آورخراب شده که در مورد سرزمین سپند ایران رایج شده )
باری سبزه در روز گرامی داشت ایزد باران با احترام و شان ویژه ای به تیتشتر سپرده می شود اینکه برخی می گویند سپردن سبزه به آب یعنی دور شدن نحوست یا بیماری ها و غیره همه تعاریف و تصورات نادرست است.
جدای از آن باید اشاره کرد رنگ سبز رنگ ملی ایران است و این رنگ که سبزه است نمادی است از شادابی و جوانی همیشگی میهن که در درفش شیروخورشید نشان نیز جای ویژه دارد.واژه هایی چون سرت سبز ، سبز بخت باشید یا واژه هایی از این دست هم نشان از این دیرینگی پاسداشت رمز و رازهای فرهنگی است .به یاد دارم مادر روان شادم همواره در لحظه تحویل سال لباس سبز می پوشید و آن را شگون می دانست رسمی که از او هم به من یادگار مانده است.
سبز باشید دشت های میهن همواره سبز و خرم باد
روز سیزده شما روز گرامی داشت ایزد تیشتر بر شما فرخنده
فر ایران را می ستائيم
چرا سبزه 13 به آب سپرده می شود؟
امینی
